On the top of the mountain

Geen tijd om uit te slapen, zelfs niet op zondag! Vandaag ging het wekkertje alweer vroeg, namelijk om 06:50. Ja ja, je leest het goed! de wekker stond vroeger dan 7 uur! Nu komt de vraag, waarom?! Nou…. Om 8 uur kwam een busje ons oppikken om ons naar the Kulen Mountain te brengen. Dit bleek namelijk een heel leuk uitje te zijn, dus ja, waarom niet?

Om precies 8 uur stond de chauffeur klaar en konden we gaan. Het was een rit van ongeveer een uur over hobbelende weggetjes. Langs de kanten van de weg zag je soms allemaal brandende stapels met afval. Ze verbranden hier namelijk gewoon hun plastic. Trouwens, er is hier echt heel veel plastic! Onderweg zagen we dat het hele landschap vol gezaaid was met plastic, echt heel slecht!

Op een gegeven moment moesten we de berg daadwerkelijk op en dat was toch even spannend. Er stond namelijk een zwaarbeladen vrachtwagen pal voor ons stil, midden op de berg. Na een tijdje kon hij uit zichzelf toch ineens weer doorrijden, die motor moet wel heel sterk zijn geweest! Terwijl we de berg opgingen kreeg ik echt en Jungle Book gevoel. Er waren zoveel bomen en er hingen daadwerkelijk lianen tussen, echt heel tof! Hier en daar stond een busje met pech op de weg. Het waren er best wel veel! Sommige van die busjes waren helemaal volgestouwd met mensen, alsof ze een wedstrijd hadden gedaan hoeveel mensen er in een busje passen.

Eenmaal aangekomen zijn we het eerst naar de waterval gegaan. We moesten eerst langs een marktje en toen zagen we een waterval(letje) en een riviertje. Ik kan niet ontkennen dat ik best teleurgesteld was, omdat het zoveel leuker klonk dan dat het was. We zijn op een gegeven moment maar in het riviertje gaan staan en hebben daar zoveel schattige kindjes gezien! En monniken, die waren er ook heel veel! Plotseling bleek er een bekende van Annelot, Merel en Eef ook op dezelfde plek te zijn. Hij vertelde ons iets, waar we anders waarschijnlijk nooit achter waren gekomen: er was nog een waterval!

Deze aardige man heeft ons naar de andere waterval gebracht en WAUW! Deze waterval was veel groter dan de andere en het zag er echt heel mooi uit!

We hebben een plekje in de schaduw opgezocht (want het was weer eens bloedheet) en zijn om de beurt gaan zwemmen. Op dit moment vond ik het wel heel leuk dat ik mijn GoPro meehad, omdat ik hem mee kon nemen richting waterval. (helaas bleek achteraf dat er bij bijna alle foto’s en filmpjes druppels op de lens zaten..:S).

Elise en ik zijn onder de waterval gaan staanen plots kwam er een local (±17) naar ons toe om te vragen of we mee naar boven wilden. Dit wilden we wel! Naar boven klimmen bleek nog best lastig te zijn, aangezien de rotsen superglad waren van het alg. Na wat onhandig geklauter zaten wij op een aantal meter hoogte achter de waterval. Het uitzicht was hier echt heel erg mooi!

Na hier een tijdje te hebben gezeten, zijn we weer naar beneden geglibberd. Tijd om verder te gaan naar het volgende onderdeel!

De chauffeur bracht ons naar het volgende onderdeel, de tempel. Persoonlijk vond ik dit wel heel erg gaaf. We moesten onze schoenen achterlaten aan de voet van het tempelcomplex en dat was wel even spannend, omdat we er niet zeker van waren of we de vrouw die onze schoenen aannam te vertrouwen was… De belangrijkste tempel bevond zich op (naar schatting) 10 meter hoogte en de trappen en rots waar de tempel op steunde waren uitgehakt uit steen. Bovenin zagen we een monnik en we dachten eerst dat hij “de grote Boeddha” was, waar we naar op zoek waren. Je moest een rondje lopen en je ging eerst langs een grove rotswand, waar allemaal dingen opgeschreven stonden. Er hing ook een bordje met “don’t write on the big Buddha please”. De grote rots bleek de Boeddha te zijn! We begrepen er niet veel van. Toen we aan de andere kant van de rots kwamen, werd het echter duidelijk. Uit de grote rots was een hele grote liggende Boeddha gebeiteld.

Voor de rest waren er een paar kleine tempeltjes en hoorde je via microfoons gebeden. We zijn teruggegaan, hebben onze schoenen gelukkig teruggevonden en zijn richting bus gegaan. Onderweg was er weer een marktje en ik kon het niet laten; ik heb een heel schattig (best goedkoop) jurkje gekocht. Het bleek achteraf wel een heel raar ding te zijn, maar ach, kan gebeuren.

De laatste stop was een soort van wandeling door de jungle langs een paar minitempeltje, of eerder gebedsplekjes. Wat wel heel gek was, was dat er in de rivier allemaal vormen stonden. Het leek een beetje alsof er ooit tempels hadden gestaan, waar alleen de fondering nog van stond. Af en toe kwam het een stukje boven het water uit, maar het grootste deel stond onder water. Het zag er best raar, maar wel heel gaaf uit.

Tijd om weer naar huis te gaan! Eenmaal in het busje viel de helft bijna meteen in slaap. Ik had op de heenweg een boerderij gezien, die ik nog heel graag wilde fotograferen, dus ik probeerde wakker te blijven. toch kan ik niet ontkennen dat mijn ogen af en toe dichtvielen. Wat bleek? We gingen een andere route terug, niet langs de boerderij, helaas… we gingen nu langs een weg met allemaal (soort van) tempels en dit was ook wel heel gaaf. We hebben zelfs apen gezien! Een probeerde uit een dicht flesje te drinken, het zag er heel gek uit!

Eenmaal thuis moest er ook gewerkt worden, we moeten namelijk elke week een verslag inleveren, waarvan de eerste vandaag. Ondertussen werden foto’s uitgewisseld. In mijn foto’s staan een paar foto’s. Ze zijn niet door mij gemaakt, dus credits staan bij de foto’s!

Vanavond gingen we eten bij een plek waar we al geweest waren, omdat het er erg lekker was. Ik bestelde deze keer een spicy green curry en hij was echt heel lekker!

Wij zaten net te genieten, toen er vier Engelse vrouwen ineens stennis gingen maken. We weten niet precies wat er gebeurd was, maar er was in ieder geval heel veel moeilijkdoenerij over $2. Wij zaten ernaast en we stonden een beetje versteld van dit schouwspel. De vrouw aan het woord ging namelijk echt een beetje te ver en het toen ze hun zin kregen en de ober even wegging, begonnen ze over hem te roddelen en er zijn een aantal slechte woorden genoemd, om het zo maar even te zeggen. Ze gunden de obers geen blik waardig toen ze de rekening teruggaven en zijn zonder een woord te zeggen het restaurant uitgelopen. Wij konden onze ogen niet geloven en zijn maar extra lief geweest voor het personeel, om ze op te beuren.

Na het eten zijn we naar huis gegaan en ben ik meteen naar mijn kamer ingegaan. Als ik klaar ben met mijn (sorry, hele lange, maar had zoveel te vertellen) blog moet ik namelijk ook nog een lesvoorbereiding maken… dat ga ik dan ook nu maar doen!

Welterusten xx