Ladyyyyyy, want a tuktuk?

Vandaag heb ik geprobeerd om een beetje uit te slapen. Voor een deel is het gelukt. Ik heb namelijk tot later kunnen slapen dan normaal, maar ik moest wel op tijd zijn voor het ontbijt… anyway, ik zat dus gewoon om 09:30 aan het ontbijt ;).

Na het ontbijt zijn we naar een zwembad gefietst, op zo’n 20 minuten afstand. Het was echt een supermooi zwembad! Het was een zoutwaterbad en de temperatuur in het bad was echt heel erg lekker! Ik ben dan ook de hele tijd in het water gebleven, ik vond het zo lekker. Ik heb ook nog een paar foto’s en filmpjes gemaakt met mijn GoPro. Ik vond het in het begin best eng, omdat ik dat ding nog nooit onder water heb gehouden. Ik was de hele tijd aan het controleren of de bescherming wel echt waterdicht was :P. Ik hoop dat ze een beetje gelukt zijn, want ik kon dat niet zien tijdens het filmen en ik heb ze nog niet op mijn laptop gezet.. nog even spannend dus :P.

Ik kon niet de hele dag blijven. Elise had namelijk een afspraak gemaakt met iemand van een artschool in Siem Reap en we zouden daar samen heen gaan. We gingen nog wel even terug naar het gasthuis.

Eenmaal daar bleek dat ik mijn kamer nog niet in kon, omdat ze hem aan het schoonmaken waren (daar ging mijn supermooie klamboetent :( ).

Ik ben daarom in de openbare ruimte gaan zitten en wat bleek? Er zaten  daar twee nieuwe Nederlandse jongens! Ze waren heel aardig en we hebben een tijd gekletst, totdat ik eindelijk mijn kamer in kon. Tijd om te douchen had ik niet meer, dus even snel omkleden en gaan met die hap.

Nadat we een route uitgestippeld hadden, besloten we een tuktuk te nemen. We wisten niet precies waar het was (ze hebben hier, super irritant, nergens concrete adressen, alleen maar straten en vage aanwijzingen). We werden daarom afgezet bij een groot hotel dat in de buurt moest liggen. Vanaf daar zijn we gaan lopen… en lopen… en lopen. Ik denk dat we wel een uur rond hebben gelopen. Volgens de plaatjes was het heel moeilijk te vinden en dat bleek ook zeker zo te zijn. We hebben een uur in steegjes gelopen en hebben een soort krottenwijk gezien. Na een uur zijn we naar een hotel gelopen, die totaal in de krottenwijk verstopt zat. We vroegen daar aan de eigenaar naar de school, maar hij kende hem niet. Toen hij begon te praten klonk er iets bekends.. wat bleek? De man was een Nederlander die precies de dag ervoor het hotel gekocht had! Hij was heel spontaan en aardig en heeft ons de weg gewezen naar de enige artschool in de buurt.

Wij liepen weer verder… en verder… en verder.. Op een gegeven moment hebben we het een beetje opgegeven en zijn we helemaal terug gelopen en zijn we bij een restaurant gaan zitten. Hier hebben we nog geprobeerd de school te bellen, maar het nummer bleek onjuist. Na een (welverdiend) drankje en fried spring rolls (<3) zijn we weer even verder gaan lopen. Na zo’n half uur dolen en zo’n 100 keer “otay akun” (nee dank je) tegen tuktukdrivers te hebben gezegd, zijn we maar terug gegaan.. helaas, volgende keer beter.

Helaas wist de tuktukdriver niet waar ons gasthuis was en raakten we compleet verdwaald. Ik noemde daarom een groter hotel, dat naast ons lag. Jammer genoeg bleek er daar nog een van te zijn… na een beetje onderhandelen en een kleine fooi heeft hij ons toch nog naar de juiste plek gebracht.

In het gasthuis heb ik even met het thuisfront gebeld en heb ik wat dingen op mijn laptop gedaan. Toen ik klaar was ben ik naar pub street gegaan, waar de andere meiden al waren. Na een tijdje gezocht te hebben vonden we elkaar heel toevallig op de kruising. We besloten (gewoon omdat het hier overal kan)  een voetmassage te nemen. Daar zaten we dan, zes meiden op een rij, met mannen, die letterlijk aan onze voeten lagen/ zaten. (anders klopte de uitdrukking niet :P). Een van de mannen probeerde steeds met ieder van ons te flirten, wat heel ongemakkelijk was.. het was trouwens wel een fijne massage :P.

Na de massage zijn we pizza gaan eten met een cocktail. De pizza hier blijkt verrassend lekker te zijn! Het restaurant grensde aan een marktje, dus na het eten hebben we de markt even onveilig gemaakt. Het begint steeds meer op te allen dat iedere verkoper (en tuktukdriver) meteen naar je toekomt en dat iedereen op het zelfde toontje en met dezelfde uitspraak “ladyyyy” roept. Het begint best wel irritant te worden als je erop gaat letten :P

Tenslotte zijn we nog even naar de supermarkt gegaan. We hebben daar wat eten gekocht voor morgen, omdat we dan geen lunch kunnen kopen. (oehhh cliffhanger :P)

Omdat de andere meiden eerder waren en met de tuktuk, fietste ik alleen terug. Toen ik mijn fiets van het slot af aan het halen was, zag ik iets wat ik liever niet gezien had… er werd een meisje (±22) door haar (ongeveer even oude) vriend compleet in elkaar geslagen… ze probeerden achter een auto te blijven, maar hel veel mensen (inclusief ik dus) konden het zien. Het was heel sneu, maar ik durfde er niet tussen te springen. Met mij helaas veel anderen.. ik ben weggefietst, dus ik weet niet hoe het afgelopen is, maar ik hoop dat er iemand tussen gesprongen is..

Toen ik aan het fietsen was, hoorde ik ineens mijn naam. Ik keek naast me en wie zag ik? Het Schotse stel! Ze zaten in een tuktuk richting huis. Ik ben er naast gaan fietsen en we hebben de hele weg gekletst. (ja ja, ik ben even snel als een tuktuk!) de Schoten waren onder de indruk en zeiden dat ik dit niet had gekund als ik geen Nederlander was ;P.

Eenmaal thuis heb ik nog een potje “cheating” (kaartspel) gespeeld met wat volunteers en daarna ben ik naar mijn kamer gegaan. Hier heb ik geFaceTimed met het thuisfront :). Daarna was het tijd om mijn klamboetent weer op te zetten en mijn dagelijkse (blijkbaar steeds langer wordende..) verhaal te schrijven.

Ik ga nu echt stoppen, want ik ben al veel te lang bezig en ik moet morgen heel vroeg op! Welterusten xx