Same, Same, but different

Ja ja, het is zover! Ik ben veilig aangekomen in Cambodja. Wat een reis was dat! Omdat dit nou eenmaal een blog is, zal ik jullie er maar eens iets over vertellen ;)

Een laatste knuffel, een laatste kus en een laatste tekening. Daar stond ik dan, met mijn tas op mijn rug, mijn backpack al ingecheckt. Dit was het moment om om te draaien. Toen ik dit ook deed voelde ik de ogen branden en dit was een heel rot gevoel. “Kom op Mel, je kunt dit!” zei mijn hoofd en hup, daar ging ik. Nog wat laatste gezwaai en toen verdween ik naar de douane. Best wel raar om te beseffen dat dit de laatste keer was dat ik mijn ouders, zus, Luuk en Levi voor het laatst “live” kon zien tot juni… Gelukkig ging alles heel makkelijk. Ik heb wat rondgeslenterd, ben een andere Nederlandse wiskundestudent tegengekomen (Hoe toevallig?! Hij had een boek gekocht van Stewart, vandaar dat ik hem aansprak. Hij ging naar Londen.) Bij de gate vond ik de andere meiden en samen zijn we gaan boarden.

Ik zat in het vliegtuig naast een Italiaans ouder stel. Ze waren best wel aardig en we hebben een praatje gemaakt. Ze waren wel een beetje atechnisch, dus ik heb ze even geholpen met het aanzetten van films op hun Touch screen. (ze waren erop aan het rammen XD). Ze moesten zelfs steeds samen naar de wc! (dat was wel makkelijk, aangezien ik aan het gangpad zat.) Oke genoeg over dat stel! De reis was echt super chill! Ik heb twee keer lekker gegeten (beef met aardappelmousse en groenten en geklutst ei met aardappeltjes en yoghurt) en heb maar liefst 3 films (laatste Hunger games, man of steel, run all night) en 4 afleveringen van the Flash gekeken. Toen was de rij alweer voorbij en ik heb geen tel van de ±11,5 uur geslapen.

Ik had echt hoge verwachtingen van het vliegtuig van Hong Kong, dus 8 uur overstaptijd leek me echt heel leuk! Helaas bleek dit niet het geval.. het begin was wel mooi. We zagen immers de zonsopkomst boven de bergen en dit was echt heel mooi. Daarna moesten we opnieuw door de douane. Ik werd er ineens tussenuit gevist. Dit vond ik best wel eng. Gelukkig bleek het om mijn laptop te gaan. Mijn spullen moesten opnieuw door de scanner en ik mocht gaan. Nu konden we eindelijk door naar het shopping gedeelte van Hong Kong! Binnen bleek het echter best wel een mix te zijn van veel te dure merkwinkels en vreetschuren. Er was bijna nergens een plekje vrij en we hebben waarschijnlijk zo’n uur gelopen voordat we plekjes vinden. Dit was de plek om te blijven en de spullen werden op de bankjes gegooid, met de hoofden erop. Ik durfde toch niet in slaap te vallen. Wat nou als er iets gebeurde en ieder van ons sliep? Nou ja, om een paar uur wachten kort samen te vatten: het was een hoop hangen en een hoop slenteren.

We werden met een busje naar de gate gebracht en vanaf daar stapten we in het nieuwe vliegtuig. Het vliegtuig was nog niet opgestegen of mijn hoofd begon te knikken.. ik wist wat eraan zat te komen: een vliegreis van 4 uur slapend doorbrengen. Dit bleek inderdaad zo het geval en ik was niet de enige. Blijkbaar waren we allemaal in slaap gevallen. We werden pas wakker toen er omgeroepen werd dat we bijna gingen landen. Toen kwam er plots een schrik moment! We hadden visumpapieren moeten krijgen! Na wat gedoe en discommunicatie kregen we de papieren en deze werden snel ingevuld voor (en na) de landing.

WHAM! Een bak sauna, inclusief de bekende saunageur (de saunagangers weten wat ik bedoel) kwam in een klap binnen. Alsof je met je te warme (in Nederland aangetrokken) zo in die sauna bent gelopen. Daarnaast was het er echt heel mooi! We liepen over de baan (best gek) door naar het vliegveld. Binnen was alles supermooi en zag het er best wel modern uit. verrassend was het zeker. we waren nog geen paar minuten binnen toen de stroom uitviel. Gelukkig was het licht, maar het was wel even raar. De stroom bleek al een paar dagen uit te zijn en we hoorden dat ons gasthuis “als het goed was” wel weer stroom had. Na een vrolijke man bij de visumbalie, die vond dat wij (oke, oke, vijf brunettes) “same same” waren. Hij was wel grappig. Dit was een groot contrast met de man die het ging controleren!! Dit was echt een chagrijn eerste klas, pfoeee! Na de strenge controle hadden we gelukkig onze koffers snel te pakken en buiten ontmoetten we Sarah (onze contactpersoon). We werden een busje in geleid en daar gingen we, de stad in! Het was heel leuk om ineens de cultuur in te stappen en er was zoveel te zien! Na een niet al te lange reis kwamen we aan bij het gasthuis. Ik kreeg een single room en mocht gaan uitpakken. Daarna kregen we van Sarah een paar praktische dingen te horen. Hierna hebben we wat water gekocht en daarna zijn we met z’n vijven gaan eten. We hebben van alles besteld en het met z’n allen gedeeld. Het was allemaal zo lekker!! En echt heel goedkoop! Inclusief fooi hebben we ieder $6 betaald, inclusief drankjes! Na het eten zijn we nog even een marktje ingedoken (open van 11 tot 11) en hebben leuke dingen gezien, maar nog niet gekocht. Dat komt later wel ;) Hierna was het alweer tijd om naar bedje te gaan. Ik heb gedoucht (en daarmee de wc schoon gemaakt want daar zit zo weinig tussen dat de straal water meteen de wc meeneemt) en mijn klamboetent geïnstalleerd. Ook heb ik nog even gepraat met het thuisfront. Nu lekker proberen te slapen onder de koelte van de ventilator, hopen dat het lukt ☺